شهید کریم اندرابی

زندگینامه شهید کریم اندرابی

کریم اندرابی در ۱۰ آبان ۱۳۳۳ در نیشابور به دنیا آمد. او فرزند حبیب الله اندرابی بود که براساس گفته مادرش خدا او را زمان برگشت از سفر مکه به آنها داده است. زمانی که ۶ ساله بود در چاه افتاد اما با معجزه خدا نجات پیدا کرد و زنده ماند. 

تحصیلات خود را تا اول دبیرستان ادامه داد زیرا می گفت این رژيم طاغوتی است به همین دلیل به روستا برگشت و به کار کشاورزی مشغول شد تا زمانی که برای خدمت سربازی حاضر شد. 

در دوران سربازى دوست نداشت زیر سلطه‏ ى گروهبان یا فرمانده‏اى باشد. در اواسط خدمت سربازى در اوج خفقان پیام حضرت امام را شنید و عزم خود را جزم به عنوان مخالفت با رژیم از سرباز خانه فرار کرد.

زمانی که انقلاب آغاز شد به صورت خودکار در تظاهرات و راهپیمایی ها حاضر می شد، همچنین پخش اعلامیه و رساله های امام را نیز برعهده داشت، از طرفی با برخی از دانشجویان نوارهای امام را تکثیر می کرد. 

ازدواج کریم اندرابی

کریم اندرابی زمانی که ۱۷ ساله بود با فاطمه حاجی بیگلو ازدواج کرد البته مدت زمان زیادی از ازدواج آنها نگذشت و تنها ۵ سال توانستند باهمدیگر زندگی کنند. ثمره این ازدواج پسری به نام یوشع بود که در ۲۴ دی ۱۳۵۹ به دنیا آمد. او به همسر خود توصیه می کند برای شهادتش اشک نریزد و گوشه گیر نباشد تا فرزندش کمبود پدر را احساس نکند، از طرفی به او می گوید که برای فرزندشان هم پدر باشد و هم مادر.

آغاز جنگ تحمیلی

بعد از انقلاب تا زمان شهادت در خدمت سپاه بود و زمانی که جنگ تحمیلی شروع شد برای حفظ و حراست از ارزش ها اسلامی و دفاع از کشور وارد جبهه های جنگی شد. او رفتن به جنگ را وظیفه شرعی خودش می دانست و برای دفاع از کشور و ناموس راهی جبهه ها شد. زمانی که اعلام کردند به هر پاسدار مبلغی تعلق خواهد گرفت عنوان کرد: «من براى پول به جبهه نمى‏روم.»

کریم اندرابی فرمانده گردان روح الله لشکر ۵ نصر بود، در زمان فعالیت خود پشت جبهه را نیز رها نمی کرد و به خانواده های شهدا سرکشی می کرد. در زمان جنگ تک و تنها حدود چهارصد نفر عراقى را اسیر کرده بود. به خاطر شجاعتش در جنگ به او لقب «شیر خوزستان» داده بودند.

همسر شهید کریم اندرابی به نقل از همسرش می گوید: 

«یک شب در خطّ مقدّم جبهه در حال نماز شب خواندن بودم که فرداى آن روز عملیّات داشتیم. در سنگر مشغول نماز شب بودم که ناگهان پرده‏ى سنگر کنار رفت و آقایى با لباس شخصى وارد سنگر شد و به من گفت: شما از صبح خسته شدید، برایتان چایى بیاورم؟ من که در حال نماز بودم به او گفتم: بعدا مى‏خورم. بعد آن آقا رفت. بعد از مدّتى که به خود آمدم، فهمیدم که در این مکان کسى که با لباس شخصى نمى‏تواند باشد؟!»

در اوایل جنگ به مناطق کردستان منتقل شدند اما تحت محاصره منافقان و دموکرات ها قرار گرفتند. به مدت ۳ روز بدون هیچ غذایی جنگیدند توانستند منافقان را ناامید کنند درنهایت نیز از محاصره آنها بیرون آمدند. دست اندرابی در آن درگیر مجروح شد اما با وجود این مجروحیت بازهم به جبهه پیوست. 

همچنین مى‏گوید: «در عملیّات بیت المقدس در کنار رود کارون شهید اندرابى سخت مریض بود. چهل درجه تب داشت. ناى راه رفتن نداشت. از طرفى خمپاره‏اى به دیگ غذا خورده بود. گرسنه و خسته بودیم. وقتى عملیّات شروع شد، شهید پیشاپیش نیروها در حرکت بود، در صورتى که کسى را یاراى رفتن نبود.»

همسر کریم اندرابی می گوید: 

«آخرین بارى که او به جبهه اعزام شد و در حال حاضر شدن بود، من وسایل او را آماده مى‏کردم که پسرم از خواب بلند شد و گفت: بابا، الآن تفنگت تو کوچه بود و خونى و من آن را برداشتم. شهید به فکر فرو رفت و گفت: این دفعه آخرى است که شما را مى‏بینم. دیگر برنمى‏گردم و تفنگ مرا یوشع برمى‏دارد. پس از مدّتى که در جبهه بود، تلفن کرد و گفت: امشب عملیّات داریم، از من راضى باش. دعا کن خواب پسرم درست باشد.»

ابوالفضل فروعى‏راد همرزم کریم اندرابی مى‏گوید: 

«در عملیّات میمک به شکم او تیر خورد. در شرایطى بود که نمى‏توانست راه برود،ولى طورى عمل کرد که نیروها متوجّه نشدند. نیروها را به جلو هدایت کرد که به راه خود ادامه دهند. بعد او را به بیمارستان منتقل مى‏کنند که در راه به شهادت مى‏رسد.»

شهادت کریم اندرابی

کریم اندرابی در ۲۸ مهر ۱۳۶۳ برای دفاع در عملیات عاشورا در منطقه میمک به شهادت رسید. علت شهادت را اصابت ترکش به ناحیه سینه و شکم می دانند. جسد پاک شهید در بهشت فضل نیشابور به خاک سپرده شد.