وصیتنامه شماره 1
ان الذین قالوا ربنا ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه و لاتخافوا و تحزنوا وابشروا بالجنه التی کنتم توعدون
این جانب … به وحدانیت خداوند متعال و به نبوت و پیامبری حضرت ختمی مرتبت ، محمد بن عبدالله (ص) و به امامت حضرت علی (ع) و یازده فرزند گرامیش اقرار می نمایم و وصایای این جانب به شرح زیر می باشد:
چند کلمه با مادر مهربانم و پدر بزرگوارم و همسر عزیزم ! این جانب که به جبهه آمده ام فقط برای رضا خدا آمده ام و خواستم در راه اسلام کمکی کرده باشم و به ندای هل من ناصر ینصرنی امام حسین (ع) لبیک بگویم و اگر من شهید شدم اصلاً و ابداً ناراحت نباشید ، این آرزوی ماست و ما همیشه زنده هستیم و شهادت امام حسین (ع) باعث شد که اسلام زنده باشد و مادر عزیزم ! اگر من شهید شدم ، مثل حضرت زینب سلام الله علیها استقامت کن و اصلاً ناراحت نباشید و برای پیروزی اسلام و طول عمر به رهبرانقلاب همیشه دعا کنید.
و به تمامی فامیل سلام می رسانم و مادر مهربانم و پدر گرامی وهمسرمهربان ! از شما می خواهم مرا حلال کنید و از همه اقوان و آشنایان بخواهید مرا حلال کنند و به حرف های امام امت گوش دهید و از فرمان او اطاعت کنید …
من الله التوفیق محمد صادق خسروی 24/12/61
***
وصیتنامه شماره 2
… با درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب وسلام بر روان پاک شهیدان و سلام بر رزمندگان جبهه حق علیه باطل و سلام به شما پدر ومادر گرامیم .
پدر عزیزم و مادر مهربان ، سلام . امیدوارم سلامی که از درون قلب بیرون می آید قبول و بپذیرید . پدر و مادر عزیزم ! از شما ممنونم که مرا بزرگ کردید و تربیت دادید و رنج های فراوانی کشیدید و مرا به سن 18 سالگی رسانید و بعد مرا تحویل اسلام و تحویل قرآن دادید و مرا آزاد گذاشتید که راهی که خودم با چشم باز انتخاب کردم ادامه دهم و از خدا برای شما اجر می طلبم و ای پدر و مادر عزیزم و ای برادرم و ای خواهرانم و ای همسر عزیزم ! شما باید افتخار کنید که فرزند و برادر شما راهی را انتخاب کرده ، راه یگانه مرد ورهبر تمام مسلمانان یعنی حسین بن علی (ع) رفته است . پا به سرزمینی گذاشته است که عزیزان فراوانی در آن سرزمین شهید شده اند . و ای مادر و پدر مهربانم ! خواهشی دارم اولاً در عزای من گریه و زاری نکنید چون گریه شما باعث شادی دشمن می شود .
تو ای پدر مهربانم ! اگر می خواهید گریه کنید به یاد جوان 18 ساله حسین بن علی (ع) ، علی اکبر (ع) گریه کن و تو ای مادر مهربانم ! مبادا در مرگ من گریه و زاری کنی چون حضرت لیلا (س) جوان برومند خودش را روانه میدان کرد و صدبار جانم فدای یک موی علی اکبر(ع) . وای خواهران عزیزم ! مانند زینب (س) همچون کوه در برابر سختی ها استوار بمانید . همانطور که زینب (س) در عزای برادران خود آن یگانه شیرزن دوران ، راه برادرش را ادامه داد و با یک نطق کوبنده ، کاخ یزید را به لرزه درآورد و شما ای برادرانم ! سنگرم را خالی نگذارید و راه مرا ادامه دهید چون اگر در این راه کشته شویم پیروزیم و اگر هم بکشیم پیروزیم پس پدر و مادر عزیزم ! از شما تقاضا می کنم که در شهادت من گریه نکنید و مرا حلالم کنید و از دوستانم برای من حلالیت بطلبید و سلام مرا به دوستان برسانید .
اما پدر عزیزم ! چند وصیت برای شما دارم :
1- مرا در پهلوی همرزمم دفن کنید .
2- در شهادت من تا جایی که ممکن است برای خرجم از پول خود استفاده کنی و همان پولی که می خواستید در دامادیم خرج کنید ، در این شادی خرج بکنید …
دیگر عرضی ندارم خداحافظ
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگهدار …
***
وصیتنامه شماره 3
و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان مبرید آنانی که درراه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه زنده اند و نزد خداوند روزی می خورند . «کلام الله مجید»
با سلام و درود فراوان به منجی عالم بشریت و نایب برحقش امام خمینی و امت حزب الله سخنم را آغاز می کنم .
من بنده ای ضعیف از بندگان خداوند در بین شما امت حزب الله بودم . خداوند کریم لطفی به حال بنده ضعیف خود کردوتوفیق دادتا باردیگر سربازان امام زمان (عج) در جبهه ها حضور یابم و از نزدیک رابطه بین بندگان خالص را با خداوند مشاهده و درک نمایم .
امت حزب الله ! هدفم از رفتن به جبهه همان هدفی بود که سرور شهیدان
حسین بن علی (ع) داشت و هر سرباز امام زمان (عج) دارد . من با این که هنوز 6 ماه بیشتر از خدمت سربازیم نگذشته بود برحسب ادای تکلیف وظیفه خود دانست که از خانواده نورسته و کوچکم جدا شوم به ندای رهبرم ، امید مستضعفان و اسلام لبیک گویم .
پدر و مادر مهربانم ! شما برایم خیلی زحمت کشیدید و وظیفه خودتان را تربیت و پرورش من بود انجام دادید ولی من مجال ادای وظیفه نسبت به شما را نیافتم . از شما می خواهم که هیچ وقت ناراحت نباشید زیرا شما جوانتان را در راهی هدیه کردید که سید الشهداء (ع) جوانش را در آن راه هدیه کرد .
دیگر همسرعزیزم ! از شما می خواهم که در این چند صباحی که با شما بودم اگر همسر خودبی نبودم و اگر ناراحتی از من دیده اید مرا ببخشید و امیدوارم که از شهادت من ناراحت نباشید … دیگر از شما خواهران و برادر مهربانم می خواهم که مرا ببخشید خصوصاً از شما خواهران دلسوزم می خواهم که زینب گونه صبر کنید و بر شهادتم ناراحت نباشید و امیدوارم که برادر کوچکم هم در راهی قدم گذارد که برادرش آن راه را طی کرد . دیگر از شما امت حزب الله و دوستان می خواهم که اگر ازمن ناراحتی دیده اید با جان و دل مرا ببخشید .
دیگر امت حزب الله ! من خاضعانه از شما می خواهم که در این برهه از زمان فکر کنید و مسئولیت خود را نسبت به این انقلاب و جنگ انجام دهید . جنگ ما اکنون با صدام و دیگر جنایتکاران هیچ فرقی با جنگ سید الشهداء (ع) با یزید ندارد جز این که آن زمان ، امام (ع) در بین سربازانش آشکارا می جنگید ولی در این زمان ، امام زمان ما ، به علت مسئولیت الهی شان از نظر غایبند و عنایاتشان به سوی رزمندگان جاری است دیگر امیدوارم که امام زمان (عج) و رهبر کبیر انقلاب از من خشنود باشند و خداوند را سپاسگزارم که چنان فیض عظیمی را نصیبم کرد …
خداحافظ
محمد صادق خسروی
تاریخ 8/6/64
