شهید مهدی سخدری

سلام بر محمد مصطفی(ص) پیام آور آزادی . سلام بر او که رحمت العالمین است و سلام بر او که شفیع المؤمنین . با سلام و درود بر علی(ع) که شاخص ایمان است و سلام بر او که عین عدالت است و سلام بر امام حسین(ع) که اسوة مبارزه و شهادت است و سلام بر او که فریاد خروشان مظلومین در تمامی عصر ماست و سلام بر او که نامش و یادش ، خونی به سرعت برق و به گرمی خورشید در رگ های رزمندگان کربلای ایران می دواند . و سلام بر صاحب الزمان(عج) که حبل المتین جهان و جهانیان است وصیتنامة خود را به رشتة تحریر در می آورم .

گو این که چندمین وصیتنامه ای است که می نویسم و شاید سرنوشت این یکی هم مثل بقیه باشد . اما این بار احساس می کنم که این وصیتنامه ام ماندنی است و زیاد عمر نخواهم کرد. احساس می کنم که همه چیز از همه طرف تغییر کرده است؛ آسمان برای فرشتگان تنگ شده است . زمین از وجود من احساس سنگینی می کند؛ کوه ها دارند به سر من فرود می آیند ؛ خورشید در صبحدم با حالت عجیبی مرا
می نگرد ؛ ستارگان در گوش هم نجوا می کنند ؛ حالت های عجیبی در خود احساس می کنم . چند سال عمرم را جز یک خواب و رؤیای کوتاه نمی بینم .

تاکنون خیال می کردم که همان گونه که من عاشق خدایم ، خیال می کردم که بهشت در انتظارم لحظه شماری می کند و با این خیال در پوست خود نمی گنجیدم . هر لحظه منتظر ملاقات او بودم . هر وقت همسنگرم شهید می شد احساس می کردم که به قیامت و شهادت و ملاقات او نزدیک تر شده ام اما الان می بینم که همه خیال بوده است . آنچه در انتظارم بوده ظلمت آتش بود و عمرم پوچ بود و هیچ .

آنچه را می گویم نه ناامیدی از رحمت خداست که حقیقتی تلخ است . از خداوند شرم دارم که از گذشته می ترسم وراه آینده را نمی خواهم اما نمی توانم گریه ام را پنهان کنم . وقتی احساس می کنم که فردا مثل دیروز باید بین من او ، فاصله باشد بغض گلویم را می فشاردوبلاخره او که همیشه شاهد و ناظر بوده، قطرات لرزان توأم با شرمساریم را می بیند که به روی شن های داغ و معطر جبهه
می ریزد .

خدایا ! قلبم در فشار است ، روحم در قفس است ، دنیا و آسمان بر من تنگ شده است . خدایا ! روحم را بگیر ؛ جانم را بگیر و به قول شهید چمران عشقم را بگیر. نمی خواهم که دیگر احساس کنم شعله های عشقم تا ستارگان می رسد .
نمی خواهم دیگر خود را فریب دهم . نمی خواهم دیگر از تو دور شوم .

خدایا ! گمنامم بمیران . غریب وار خونم را بگیر . پیکرم را ناشناخته بپذیر . پروردگارا ! دستم را بگیر که شیطان در کمین است تا مرا به زمین بزند و نیز گناه با همة سنگینی اش مرا تهدید می کند . خدایا ! از تو پوزش می طلبم . رحم کردی ، عصیان کردم . دعوتم کردی ، فرار کردم . عطا کردی ، خطا کردم . عفو کردی ، گناه کردم . اکنون دست من به سوی تو دراز است ، دست مرا بگیر و به سوی خود فرا خوان . دیوار دنیا بلند است ، از روی آن نتوان گذشت . از تو می خواهم دستم را بگیری که جز تو دستگیری نیست . اگر من به تو عشق می ورزیدم اما می دانم که تو عاشق عمة بندگانت هستی .

خدایا دیگر نمی خواهم پیکر آغشته به خون دوستانم را ببینم . نمی خواهم خودم را سرگرم کنم . اگر قرار است عمرم چنان که گذشت بگذرد دیگر از تو عمر نمی خواهم . کاش رؤیای شیرینم به حقیقت می پیوست که تو ارحم الراحمینی .

الهی رضاً برضائک که تو خیرخواه مؤمنینی . ای خدا من شرمم می شود که رهبر و مولایم امام حسین(ع) با آن همه مظلومیت و آن همه مصیبت جان بدهد و من که غلام اویم در هوای خنک و غرق در دنیا در بستر راحت جان بدهم ؟

خدایا ! سری را که قرار نباشد در راه دوست فدا شود همان بِه که به سنگ ندامت کوبیده شئد و جسمی را که در راه دوست تکه تکه نشود همان بِه که زیر خاک پشیمانی پوشیده گردد .

خدایا ! حرف زیاد دارم اما اینک مجالش نیست . اما شما ای مردم قهرمان ! ای ملت رسول لله(ص) ! ای شیعیان علی(ع) ! ای رهروان امام حسین(ع) ! ای عاشقان صاحب الزمان(عج) ! بدانید اگر موفقیت و سعادتی هم نصیب من بشود به واسطة وجود شما بوده و بلاخره شهادت اگر نصیبم شود به واسطة وجود شما بوده .

اما ای برادر و خواهر ! چشم بصیرت را بگشا و به اطراف نظر کن . به جهان بیندیش . چه می بینی ؟ غوغایی عجیب ، دریای خروشان ف موجی طوفنده و بی امان، دریایی گسترده و بیکران و قایقی بی سکان و سرگردان . دنیا همین است .

خواهرانم و برادرانم ! آنهایی که در بهترین کاخ ها بودند و بهترین خوراک ها را خوردند چقدر بیشتر از من و شما عمر کردند ؟ قد و قواره شان چقدر از کوه ها بلندتر شده ؟ زور و قدرتشان چقدر از شداد و نمرود بیشتر شد ؟ پس به دنیا و مظاهرش خیره نشو تا تو را بفریبد . هوای نفس بر تو غلبه نکند و خودت را جز به رضای پروردگار نفروش . تو بزرگ تر از آن که فکر می کنی . کل زمین و آسمان و کرات و کهکشان برای توست پس به قیامت نظر کن ، به شب اول قبر نظر بیفکن .

پدر و مادر عزیزم ! شما برای من خیلی زحمت کشیده اید . من شما را خیلی اذیت کرده ام . من از شما حلالیت می طلم . امیدوارم که شما مرا ببخشید .

والسلام

مهدی سخدری …

مورخ 12/7/1364