شهید محمدعلی باغیشنی

  شهيــــــــــدان قصه بي انتهايند                  سرود عاشقي را هم صدايند

     خوشا ياران عاشق كز ره صدق                  نخستين زائــــــران كربلايند

محمد علي در سال 1304 ، همان سالي كه حكومت موقتي رضاخان پهلوي شروع شد در خانواده اي مذهبي و مستضعف در روستاي باغشن از توابع بخش زبرخان بدنيا آمد .

در آن سالها در روستا خبري از درس نبود و اگر هم بود فقط متعلق به خانواده هاي اشرافي ومرفه بود به همين علت محمد علي از فرا گرفتن سواد محروم ماند و براي گذران اوقات بيكاري خود به كار كشاورزي و كارگري مشغول شد . او با سعي و تلاش فراوان بزرگ شد و توانست ازدواج نمايد و ثمره اين ازدواج 3 دختر و 3 پسر بود .

محمد علي كه از همان آغاز تولد شاهد ظلم و ستم رژيم پهلوي شاه و پدرش بود ، تاب تحمل  اين زورگويي ها را نداشت ، او نيز همانند ديگر افراد روستا براي ابراز بيزاري خود از رژيم در تظاهرات شركت نمود تا اينكه توانستند با رهبري امام خميني (ره )انقلاب اسلامي را به پيروزي برسانند.

آنروز كه خيالمان از بيدادگريهاي  پهلوي راحت شد و داشتيم  از هواي پر از آزادي نفس مي كشيديم ، دشمنان بعثي عراق و در صدر آنها آمريكاي جهانخوارمانند جغد ي شوم خاك مقدس كشورمان را مورد هجوم قرار دادند  . محمد علي با آنكه سن و سال زيادي از او گذشته بود ،خانه نشيني را رها كرده و براي نجات كشورو در پاسخ به فرمان امام (ره ) در مدرسه عشق ثبت نام نمود و آماده رزم شد .

ايشان در جبهه پرچمدار صف خود بودند با آنكه سنش زياد بود اما اينرا دليل خوبي براي عقب ماندن از ديگر رزمنده ها نمي دانست او فقط به اين مي انديشيد كه در صحراي كربلا اگر علي اكبر (ع) نبرد كرد، پابه پاي اونيزحبيب ابن مظاهر نيز وجود داشت وهمين حبيب ابن مظاهرها هستند كه به علي اكبرهاي جوان نيروي مبارزه را مي دهند .

با آنكه در جبهه براثر اصابت تركش ، دستش مجروح شد اما عقب ننشست و همانند شير مي غريد و حماسه مي آفريد تا اينكه در عمليات كربلاي 8 در اروند كنار در تاريخ 22/11/64بر اثر

اصابت تركش ، رفتن را بر ماندن ترجيح داد و به آرزوي ديرين خود كه همانا ديدار امام زمان (عج ) بود نائل شد .

 خداوندا! اينان كيانند كه اينگونه عرش الهي از عظمت و مردانگيشان به لرزه در آمده و فرشتگان سماوي خاك پايشان را سرمه چشمان خويش قرار دادند . آيا براستي آنان رفتند ؟ نه!نه!

و لا تحسبن الذين  قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياءٌ عند ربهم يرزقون