شهید محمدطاهر واعظی

شهيد محمد طاهر واعظي در سال 1339در يك خانواده مذهبي و متوسط در روستاي عشق آباد بلوك واقع در بيست كيلومتري جنوب نيشابور ديده به جهان گشود .دوران كودكي وي همانند ديگر  كودكان روستايي آن زمان با فراز و نشيب هاي فراواني همراه بود بنا به گفته مادر ،ايشان دچار بيماري واگيري شده بود كه تنها دكتري كه بعضا به روستا مي آمد متوجه شده بود و از ايشان خواسته بود كه كودك را در اختيار ايشان قرار دهد تا در قرنطينه نگهداري شود ،طبق اطلاعات ،قريب به اتفاق اين گونه كودكان در آنجا از دنيا مي رفتند لذا ايشان كودك را برداشته و از آنجا مي گريزند و با مراقبت هاي ويژة خود (كه البته به پرستار دهكده معروف بود)ايشان را معالجه مي نمايند در همين ابتداي راه دست قدرت الهي براي حفظ اين سرباز لشگر روح ا… مشاهده مي گردد و يكي دو حادثه ديگر مثل سقوط از بلندي و،،،

در سن 6سالگي به دبستان وارد مي شوند و دوران ابتدايي را در روستا با نمرات نسبتا خوبي سپري مي نمايند در سال 1350براي ادامه تحصيل (كه در آن زمان كار بسيار مشكل بود )راهي نيشابور مي شوند البته در اين كار مرحوم ابوي مشوق اصلي ايشان بود.

دوره راهنمايي و سال اول ،دوم و سوم دبيرستان را در رشته علوم تجربي با موفقيت  سپري مي نمايند ودر سال 1357همزمان با آغاز فعاليت هاي عمومي انقلاب به عنوان دانشجوي معلم وارد دانشسراي مقدماتي تربيت معلم شهرستان سبزوار مي گردند دو سال  دوران تحصيل دردانشسرا را به اتمام رسانيده و از مهر ماه 1359به عنوان اولين معلمين انقلاب اسلامي براي تدريس وارد روستاي حسين آباد جنگل مي گردند.

مدت 5/6 سال  به شغل شريف  معلمي در روستاها ي حسين آباد جنگل ،صمديه،خير آباد بلوك  از توابع دهستان عشق آباد منطقه ميان جلگه مي پردازند تا اينكه در اولين  روز هاي بها ر 1365در منطقه هور العظيم

به درجه رفيع شهادت نائل شدند  .

يادم هست در دوران ابتدايي خلافي از بچه ها ي كلاسشان سر زده بود و معلم به عنوان تنبيبه دست جمعي دستور داده بود كه كلاه بوقي درست كنند و  بر سر تمام بچه ها  گذاشتند تا به وسط روستا بروند كلاهها آماده شده بود اما به علت گريه شديد ايشان، معلم از تنبيه بقيه كه بعضا مي خنديدند  صرف نظر كرد.

اين دو ويژگي كودكي ،به شكلي بسيار زيبا از ايشان در جواني ، انساني ساخته بود كه در زندگي او را الگوي بسياري از دوستانش قرار داده بود او مظهر متانت ،صبر و مهرباني بود.

در دوستي هاشان بسيار صادق بودند در انتخاب دوست توجه خاص مي نمودند ملاك اصلي انتخاب براي ايشان ايمان ،صداقت و سلامت نفساني بود .

اواخر سال 1364در سن 25 سالگي ازدواج نمودند و زندگي مشتركشان را به صورت مستقل آغاز نموده بودند كه به درجه رفيع شهادت نايل آمدند همان شب شهادت، همسرشان خواب مي بيند كه ايشان به صورت كبوتري در آمده و به آسمان پرواز نمودند در نامه اي به ايشان از جبهه مي فرستند كه من خيلي دير به جبهه آمده ام و از فيض عظمابي بهره بوده ام اما در عظمت روحي رزمندگان مي گويند كه من خود را در چنين درياي متلاطم چون قايق سواري مي بينم كه براي رسيدن به مقصد اميد زيادي ندارد اينجا سراسر شور و نشاط و عشق است و از مظاهر دنياي مادي خبري نيست ،آنچه هست معنويت است و ترفيع اين درجه معنوي.

در معلمي :معلمي مهربان،دلسوز و مسلط به تدريس بود اما روز قبل به بچه هاي كلاس فرموده بودند كه بچه ها اگر عصباني شده اند و در حال عصبانيت كسي را آزرده ام همين جا قصاص كنيد و در حال گريه گفته بودند كه قصاص قيامت بسيار سخت تر است ياد آور آن روز هاي آ خر عمر سرور كائنات رسول گرامي اسلام و تاسي به آن حضرت .

والسلام من  التبع  الهدي