شهید محمدحسین خماریان

همانطور که رفتن را از رود نمی توان گرفت

راه عاشق را نیز نمی توان سد کرد

پنجمین روز از خرداد ماه سال ۱۳۳۰ روستای خمار از توابع شهرستان نیشابور شاهد به دنیا آمدن فرزندی از تبار بزرگان بود که والدینش او را محمد حسین نام نهادند.

محمد حسین پس از سپری نمودن دوران طفولیت به مدرسه یا نهاد و پس از اتمام مقطع ابتدایی کار در مزرعه و کمک به اقتصاد خانواده را بر ادامه تحصیل ترجیح داد و توان و نیروهای بازوان کوچکش را در خدمت به خانواده به کار گرفت از همان دوران کودکی دارای رفتار و اخلاق حسنه ای بود و دیگران نیز با او رفتاری همراه با احترام داشتند .

در جوانی همگام با سیل خروشان مردم انقلابی در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت می نمود و پس از به باز نشستن درختان انقلاب تمام سعی و اهتمام خود را صرف کمک به نیروهای مردمی نمود و از آنجا که در استخدام ارتش بود نحوه استفاده از اسلحه را به نیروهای مردمی آموزش میداد چون معتقد بود باید همواره با نیروهای ضد انقلاب مبارزه کرد.

محمد حسین خماریان در حالی که کنار سایر هم رزمان ارتشی خود در شهر آبادان عشق را زمزمه خود ساخته بود. در اثر اصابت ترکش ندای پروردگارش را لبیک گفت و به جمع شهدای راه اسلام پیوست.

قبل از شروع جنگ برای دفاع از انقلاب و مبارزه ضد انقلابیون همراه رزمندگان پیروز ثامن الائمه (ع) به منطقه کردستان اعزام شد و با شروع جنگ به مدافعان میهن در منطقه جنوب کشور (آبادان) پیوست پس از محاصره آبادان در عملیات ذوالفقاریه در کنار دیگر نیروهای تیپ ۲ لشکر ۷۷ مانع سقوط آبادان شد. و هنگامی امام راحل فرمان شکستن محاصره آبادان را صادر کردند و طراحان عملیات آبادان در حال آماده نمودن مقدمات عملیات ثامن الائمه (ع) بودند دو ماه قبل از شروع عملیات ثامن الائمه (ع) در منطقه آبادان در اثر اصابت ترکش به سرش به ملکوت اعلا پیوست گرچه آزادی آبادان از محاصره روح آزارش را ندید ولی به عنوان پیش قراولان و هموار سازان راه این عملیات غرور آفرین دفاع مقدس همیشه در ذهن ملت ایران باقی خواهد ماند.