وصیتنامه شماره 1
… انالله و انا الیه راجعون
ما از اوئیم و به سوی او برمی گردیم .
به نام خداوندی که انسان را آفرید و باز می میراند و دوباره زنده می کند . او خداوند جهان نهان و آشکار است هم اوست که آفریننده هستی است و به جز او خدایی نیست و کل شی موت . همه اشیاء و موجودات می میرند غیراز خدای یکتا که تا ابد ماندنی است . اوست که ابتدا بوده و تا همیشه هست ولی موجودات همه می میرند و باز در روز رستاخیز همه زنده می شوند .
و یکصد و بیست وچهارهزار پیامبر همه از جانب او برای هدایت انسان آمدند . پنج تن آنها صاحب شریعتند و پیامبرانی که بین دو پیامبر صاحب شریعت آمده اند ، همه شریعت قبل را ترویج دادند و پیامبران مسلمان بودند . چنانچه قرآن می گوید ابراهیم ، حنیف و مسلم بود .
ادیان الهی همه از یک منبع و برای یک هدف بودند . از او بودند و برای هدایت خلق او یعنی انسان ، ولی همه ادیان به مرور زمان دستخوش دگرگونی و انحراف واقع شدند . درچنین وقتی خداوند جهان با مهربانی خود ، پیامبر اخرالزمان را برای هدایت انسان فرستاد و در ادیان قبل به آمدن او یعنی پیامبر خاتم (ص) نوید داد .
پیامبرخاتم محمد مصطفی (ص) ، قرآن را به عنوان کتاب آسمانی از جانب خدا آورد و همان کتابی که به عنوان بزرگ ترین معجزه اوست (پیامبرخاتم).
قرآن بارها بیان کرده است که هر کس می تواند مانند این قرآن کتابی ،
سوره ای ، آیه ای بیاورد . آنان که می گویند این قرآن از جانب خدا نیست و افراد زیادی سروه ها نوشتند و نتوانستند و تاریخ این سوره ها را ضبط نموده و آنان را به همه شناسانده و قرآن را به همه شناسانده لذا هیچ کس نتوانست در قرآن مجید ، عظیم … انحرافی به وجود آورد و خدا چنین قرآنی از چنان پیامبری برای انسان فرستاد و ما پیرو این پیامبر و این قرآنیم و خود را موظف می دانیم که به آیه آیه این کتاب خدایی با تمام وجود عمل نماییم و ما اعتقاد به خدا و معاد داریم …
بارخدایا ! اما من ! من کوچک اعتراف می کنم که انسانی ضعیف هستم و تو انسان را ضعیف آفریدی ولی او را جانشین خود قرار دادی در روی زمین ومن ، من حقیر ، خوب عمل نکردم .
بار خدایا ! از گناه این بنده کوچک خود درگذر و ما را عفو نما و اما خداوندگارا ! انسان ها را ، مسلمانان ، برادران دینی ام را چگونه از خود راضی سازم ؟ این مسأله فقط از تو ساخته است ای خداوند جهان ، تویی که می توانی همه را از من حقیر راضی گردانی .
قسمتی از وصیتنامه که در تاریخ 25/1/65 تنظیم گردید و در پنج صفحه .
وصیتنامه شماره 2
بعضی اکرام و انعام ظاهری را ، مادی دنیای را دلیل سعادت واقعی می شمارند و با آن آرام می گیرند و قهراً مغرور می شوند و برعکس فقر را اهانت به شخصیت واقعی خودشان می شمارند در صورتی که قرآن با این طرز فکر مبارزه می کند و اساس سوره مبارکه فجر براین است .
خدایا ! امیرالمؤمنین علی (ع) در همان شب 19 ماه رمضان طبق قاعده ای که داشتند روی مأذنه مسجد می رفتند و اذان می گفتند . آن شب ، وقتی که صبح طلوع کرده بود اذان صبح را گفتند و خطاب کردند به سپیده دم ، به فجر و فرمودند : ای سپیده دم ! از روزی که علی به دنیا آمده است روزی نبوده است که تو در این وقت طلوع کنی و چشم علی خواب باشد .
خدایا ! ما چنان مغرور شده ایم که اذان گفتن را در شأن خود نمی دانیم . خدایا ! چنان هوا و هوس بر ما غلبه کرده که نه تنها سپیده دم بیدار نیستیم بلکه طلوع آفتاب را نیز در خوابیم . نه تنها آخر شب در نزد ما عزیز نیست که همه وقت آخر شب در خواب غفلتیم .
یاران خاص تو برای بیداری آخر شب ارزش بسیارقابل بودند و ما از این غافله به دور ماندیم . ترسمان از آن است که این غفلت ها موجب خسران دنیا و آخرتمان گردد و برای همیشه در آتشی که خود درست کرده ایم بسوزیم و اگر تو به فرشتگانت فرمان دهی که برگردن ما غل و زنجیر نهند و برآتش افکنند چه کسی می تواند مخالفت امر تو کند و ما را نه طاقت تحمل این است و نه آن ، نه تاب تحمل زنجیز آتشین داریم و نه تاب تحمل آتش جهنم داریم . نه تاب خسران دنیا در ما هست و نه تحمل خسران آخرت .
بارالها ! تو خود گفتی ان الانسان خلق ضعیفا . تو خود گفتی انسان ضعیف آفریده شد پس بر ما و برضعف ما رحم کن که تو ارحم الراحمینی . که تو را رحم سزاوار است . ما را عفو کن که عفو از جانب تو برای بندگانت بهترین نعمت است و این هم از فضل تو است ای خدای بزرگ .
