و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان نبرید آنان که در راه خدا کشته شده اند مردگانند
بلکه آنان زنده اند و نزد خدای خود روزی می خورند .
وصیتنامه علی اکبر مروی که در تاریخ 8/11/64 در ساعت های آخر شب نوشتم .
خدایا ! تو را شکر می کنم که به من توفیق دادی که در راه تو قدم بردارم . خداوندا ! تو شاهدی که من برای رضای تو حرکت کردم و به من توفیق عنایت کن که اگر شهادت نصیبم شد فقط خالص برای تو باشد و آنچنان به من صبر و شجاعت عطا کن که بتوانم در مقابل دشمن تا آخرین قطرة خون مقاومت کنم . خداوندا ! مرا از مجاهدین راه خودت قرار ده .
و اما پدر و مادر مهربانم ! از شما می خواهم که مرا عفو کنید و در حق من دعا کنید . شما مبادا برای فرزند خود بی صبری کنید و دشمن را شاد نمایید . مثل کوه باشید و خدا را شکر کنید که امانتش را پس دادید و به فرزندانم دلداری بدهید .
و خواهرانم ! شما همچون زینب (سلام الله علیه) مقاومت کنید و از اسلام و جمهوری اسلامی دفاع کنید و برادران عزیز ! شما تا زنده هستید از خط امام و اسلام عزیز دفاع کنید .
و اما همسر عزیزم ! اگر چنانچه همسر خوبی برایت نبودم ولی امیدوارم که پس از من مرا ببخشی و دربارة فرزندانم کوتاهی نکنی و به فرزندانم بگو که سرافرازانه در راه خدا و قرآن قدم بردارید .
پسرانم ! … شما درس بخوانید و در راهی که بابا قدم برداشت شما هم قدم بردارید و دخترانم … را از همین الان آنچنان بار بیاورید که زینب وار با حجاب خود مشت بر دهن دشمنان اسلام بزنند و این سخنانی باشد که دارم می نویسم و اما امت حزب الله ! و برادران بسیج پایگاه روستای شادمیانه ! بدانید و آگاه باشید که فقط راه سعادت همین راهی است که پیش گرفته اید و هر چه می توانید در این راه قدم بردارید و از دعا به جان امام و رزمندگان یادتان نرود .
ای آن که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و دودمان را چه کند
… خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عج) خمینی را نگهدار
علی اکبر مروی 8/11/64
