شهید علیرضا غرویان اولین روز نوروز سال ۱۳۳۶ همزمان با فرا رسیدن فصل زیبائیها بهار در شهر شهید پرور نیشابور در خانواده ای زحمتکش و متدین به دنیا آمد. چند سال خرد سالی را در شهر زادگاهش نیشابور، پشت سر گذاشت. تا اینکه به علت شغل پدر مجبور به ترک دیار و راهی شهر تهران شد ند. تحصیلات ابتدایی را به اتمام رساند و تازه داشت به آب و هوای شهر جدید خو می گرفت که دوران نوجوانی را پایان یافته دید به استخدام ارتش در آمد و سال های پرخاطره و پرهیجانی را در سالهای آغازین خدمتش در ارتش تجربه نمود. در آن سالها مردم که از شدت ظلم و جور رژیم مستبد پهلوی خونشان به جوش آمده بود هر روز صبح به خیابانها میرفتند و علیه حکومت وقت شعار سر می دادند در آن زمان علیرضا نیز مجبور بود همراه با سایر سربازان ارتش به مقابله آنها برخیزد اما وقتی مردم به چشم خویش عکس العمل متفاوت او را مشاهده می کردند انگشت تعجب به دهان میگرفتند، زیرا می دیدند علیرضا برعکس بعضی از همکارانش نه تنها لوله اسلحه اش را به سمت ایشان هدف نمی گیرد بلکه به هر نحو ممکن به مردم کمک می کند.
علیرضا غرویان با گذشت سالها در پادگان لویزان خدمت می کرد تا اینکه جنگ تحمیلی شروع شد او که از قبل خود را برای هر هجوم ناگهانی کشورهای بیگانه به آب و خاک میهنش آماده کرده بود بلافاصله به سوی منطقه دهلران شتافت و سرسختانه به دفاع از میهن اسلامی خود پرداخت. تا اینکه سرانجام در یک روز زیبای بهاری در حالی که مشتاقانه عازم ماموریت بود درسانحه جانش را در راه اعتلای آزادی و استقلال کشورش فدا نمود .