شهید عباسعلی باغیشنی

عباس در بيستم تير ماه 1344 در روستاي زاغمرز از توابع استان هميشه سرسبز مازندران چشم به جهان گشود ، وي چهارمين فرزند خانواده بود و در نزد پدر با كلام خدا آشنايي پيدا كرد و دوران ابتدايي را پشت سر گذاشت و بعد از آن به كار قالي بافي مشغول شد .

عباس همانند ديگر دوستانش به پيام امام مبني بر تشكيل ارتش 20ميليوني بسيج ، پاسخ مثبت داده و در پايگاه بسيج روستا ثبت نام نمود و فعاليتهاي خود را در پايگاه ادامه داد .

عباس اهل نماز و مسجد بود ، او را قبل از اذان صبح در مسجد ديده بودند كه چگونه با معبود خويش به راز و نياز مي پرداخت و خويشتن را در مسلخ عشق بي كس و تنها مي ديد و در ميعادگاه خويش به طلب عفو و بخشش بر خدايش مي ناليد كه خدايا بنده عاصي و گنهكار خود را ببخش كه تو فرياد رس هر دادخواه مستمندي .

عباس هيچگاه زير بار حرف زور قرار نمي گرفت و هر جا كه مي ديد حق مظلومي ضايع مي شود به مخالفت بر مي خواست .

با آغاز جنگ تحميلي وي بر خود واجب دانست كه براي دفاع از مرز و بوم خود راهي جبهه شود . او 3 مرتبه عازم به جبهه شد در دومين اعزام از ناحيه پا مجروح مي شوند، هنوز بهبوديش كامل نشده بود كه دوباره قصد رفتن كرد ، دوستانش او را بخاطر مجروحيتش از رفتن منع مي كردند، اما او در جواب آنها گفت: «…به خاطر خوابي كه ديده ام و پيماني كه بسته ام بايد به جبهه بروم …»

سرانجام در 22/12/63 در حين عمليات بدر ، در جزيره مجنون عباس نيز به خيل كبوتران سبكبال پيوست و شربت شيرين شهادت را نوشيد ، او نيز به مدت 10سال نامش در ليست مفقود الاثرها ثبت شد و بعد از گذشت اين مدت در سال 73 عباس همراه با 71 پرستوي عاشق ديگر بر دستان پر مهر و سخاوتمند مردم شهر تشييع و آنان را تا آرامگاه ابديشان بدرقه نمودند

به كوي دوست شهيدان جاودان رفتند                         ز باغ سرو دريغا سعي قران رفتند

به يمن ساغر خورشيد و لطف باده مهر                     به شهر نور ،به اقليم آسمان رفتند