وصیتنامه شماره 1
السلام علیک یا اباعبدالله- السلام علیک یا ثارالله
آنقدر به جبهه میروم و میجنگم تا شهید شوم
و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیلالله اموات بل احیاء ولکن لاتشعرون
و آنکس را که در راه خدا کشته شد مرده نگویید بلکه او زندة ابدیست ولکن شما این حقیقت را درک نمیکنید .
ای عزیزان! در دنیا چون غریبان یا رهگذران باشید و خود را همواره از خفتگان در گور بدانید . ای جوانان ! خدا نکند در بستر مرگ بمیرید . چرا چون حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد و نکند در غفلت بمیرید که علی(ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در حال بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر(ع) حسین در راه حسین(ع) با هدف صحیح به شهادت رسید . ای عزیزان و ای مادران ! مبادا از رفتن عزیزانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمیتوانید جواب زینب(س) را بدهید که تحمل 72 شهید را نمود .
ای مسلمانان ! اگر ما قبول داریم که مسلمان هستیم و یک امانت الهی بیش نیستیم ، پس چرا امروز اسلام عزیز را تنها گذاشته و به ندای حسین زمان لبیک نگوییم؟ چرا امروز سکوت اختیار کرده و بیتفاوت بنشینیم؟ آیا امروز روز سکوت است؟ امروز روز در خانه نشستن است؟ مگر ماها و شماها نبودید که ندا داده و
می گفتید و می گویید ای کاش میبودیم حسین جان، در کربلا یاریت میکردیم؟ اگر راست می گویید بسمالله . روز یاری حسین(ع) است .
امروز برادران ! استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان ها برای تسکین دردهاست و همیشه به یاد خدا باشید و در راه او قدم بردارید و هرگز دشمنان بین شما تفرقه نیندازند و شما را از روحانیت متعهد جدا نکنید که اگر چنین کردند روز بدبختی مسلمانان و روز جشن ابرقدرت هاست .
ای عزیزان ! چون امروز عده ای از دعا و ذکر خدا و مسجد رفتن کناره گیری می کنند ، مگر دعا خواندن و مسجد رفتن مخصوص بسیج است ؟ لحظه ای به خود آیید . امام را تنها نگذارید . در امام دقیق شوید و سعی کنید عظمت او را بیابید و خود را تسلیم او سازید و… اخلاص خود را همچنان حفظ کنید .
خطابی به خانوادة محترم و عزیزم
ای پدر بزرگوار و مادر عزیزم ! می بخشید که فرزند خوبی برای شما نبودم ، مرا حلال کنید و از شما تقاضا دارم که همچون کوه استقامت کنید در برابر مصائب ناگوار و در تشییع جنازه ام بیش از حد گریه نکنید . هر موقع خواستید بگریید و بر مزارم گرد هم آیید ، به غریبی علی اکبر حسین(ع) و جسم پاره پاره اش گریه کنید .
ای برادران عزیزم ! از شما تقاضا دارم مرا ببخشید و سنگر خالی و اسلحة خونین و قطعه قطعه شده ام را نگذارید بر زمین افتد و دشمنان خوشحال شوند از خالی شدن سنگر من .
ای خواهران عزیز و مهربانم و همسر مهربانم ! تقاضا دارم همچون حضرت زینب(س) ایستادگی و صبر کرده و پیام رسان خون شهدا باشید . در تشییع جنازه ام گریه نکنید . لباس نو پوشیده و شیرینی پخش نمایید . سنگرتان که همان حفظ حجاب است رعایت کرده و همسر عزیزم ! در تربیت فرزندانم … آنچنان کوشا باش که زینب وار و فاطمه گونه در خطر فی سبیل الله حرکت کنند و از تمامی قوم خویش ها و اهالی از خرد و بزرگ ، که این جانب حقیر را حلال نماید اگر چه به جز بدی در خودم برای شماها نمی بینم ، حلالم نماید زیرا بدن ضعیف من طاقت آتش جهنم را ندارد .
***
وصیتنامه شماره 2
… مادرجان ! شیری که به این جانب فرزند حقیرت دادید حلال نمایید زیرا اگر چه فرزند ناشایست و سهل انگار و به جز قرض چیزی دیگر یادگار برای شما پدرجان و مادرجان نگذاشتم و نیز خواهران عزیزم … اینجانب برادر حقیرت سید محمود بجز ظلم زدن چیزی دیگری نداشتم برای شما میوه های دلم . امیدوارم ان شاءالله حلالم نمایید و نیز برادرانم هم ، نور چشمهایم حلالم نماید و نیز به شما همسر عزیزم ! افتخار کن که اینجانب همسر حقیرت در راه اسلام شهید شود زیرا افتخار هر مسلمانیست .
اگر خدا این سعادت را برای اینجانب حقیر ، شهادت در راهش رساند خیلی خیلی خوشحال باشید و همچون زینب(س) صبر و تحمل داشته باشید زیرا خداوند با صابران است … شما همسر مهربانم در تربیت فرزندانم خیلی خیلی کوشا باشید و با مهربانی و رویی باز و با لبی پر خنده با آنها رفتار کنید و غیر این صورت به غضب خدا گرفتار می شوید . وقتی که بزرگ شدند آنها را به کلاس قرآن و درس بفرستید . ان شاءالله. وقتی که موقع ازدواج آنها شد به خانواده های شهدا به فرزندان آنها بدهید با مهریة یک عدد کلام الله مجید که همان قرآن است و آن روز از طرف اینجانب دست فرزندان خود و فرزندان شهدایی که ان شاءالله داماد اینجانب حقیر حساب می شوند می بوسم و آنها را به خدای بزرگ می سپارم …
پدر جان و مادر جان ! اگر خدا اینجانب حقیر که یک امانت بیش نیستم از بین شما برد شما مادر جان همچون زینب(س) و شما پدر جان همچون حسین زمان باشید …
