وصیتنامه شماره 1
… پدر و مادرم ! سلام . امیدوارم مرا ببخشید . خیلی تنها شده ام . همه دوستان رفته اند . من با این دنیای فریبنده مانده ام و دیگر خجالت می کشم دراین دنیا بمانم و پیش دوستان و عزیزان دنیایی برگردم . به هر حال سخت خوشحال و امیدوارم به رحمت و فضل و کرم الهی که من شهید شدم . تمام گناهکاران و خطاکاران امیدوار باشند که رحمت خداوند ، وسیع است و اگر توبه کنند و به سوی او بروند او با آغوش باز و بهترین نعمت ها ازآنها پذیرایی می کند .
پدرم ! ای نور چشم من ! خداوند به شما لطف و مهربانی زیادی عطا کرده که من دراین زمان جمهوری اسلامی به این سن رسیدم که بتوانم از دین اسلام و شرف و کیان کشورمان دفعا نمایم . وصیت من به پدر و مادر و برادرانم این است که همیشه در زندگانی به یاد خدا باشید و از خاندان عصمت و طهارت فاصله نگیرید به همگی شما توصیه می کنم و حتی جنازه من به دست شما بیفتد . صبر و استقامت و پایداری را پیشه خود کنید و پیروزی اسلام و مسلمین را از خدا بخواهید .
پدرو مادرم ! از شما … خواستارم که مرا عفو کنید چون این از کم سعادتی من بود که نتوانستم در دوران حیاطم از شما معذرت خواهی کنم تا شاید خداوند به وسیله دعای خیر شما گناهان مرا سبک کند . امیدوارم عذر فرزند ناقابلتان را بپذیرید و مرا عفو نمایید . امیدوارم خداوند شما را از صابرین قرار دهد . والسلام
… پدرجان ، پدرعزیزم ! حال که پدرجان با اجازه شما ، به فرمان امام امت به ندای هل من ناصر ینصرنی او برای چندمین بار می خواهم جواب مثبت بدهم و بگویم لبیک ای نایب امام زمان (ع) و به سوی جبهه های جنگ علیه کافران بروم و همین نامه … تقدیم مادرم باشد که اگر وجود ناقابل من نتوانست برای اسلام کاری بکند این وصیتنامه و این کلمه ناقابلم سرمشق و عبرتی برای دیگران باشد .
پدر و مادرجان ! اگر من به درجه رفیع شهادت نائل شدم برایم گریه و زاری نکنید و افتخار کنید که توانستید جوانی را در راه اسلام و قرآن فدا کنید . از خداوند بخواهید که مرا جزو شهدی صحرای کربلا قرار دهد چون خود شاهد است که من هدفی جز اسلام و قرآن نداشتم و این تصمیم را دارم که تا زنده هستم سرباز و پاسدار جانباز باشم و تا آخرین قطره خونم از هدفم حمایت کنم ، شاید خداوند از روی رحمت بیکرانش گناهان گذشته مرا عفو کند .
برادرجان ! … سخنی هم با تو دارم . از تو می خواهم که هیچ موقع دعای خیر را برایم فراموش نکرده و هدف عالی خود را که پیروزی اسلام است دنبال کنی و به ندای نایب امام زمان (عج) همیشه پاسخ مثبت بدهی او را تنها نگذارید . دیگر عرضی ندارم . وقت عزیزت را نمی گیرم . خداحافظ برادرجان …
14/7/65
وصیتنامه شماره 2
با سلام به ذات اقدس یکتا ، خالق منان و سلام بر منجی عالم بشریت حضرت مهدی سلام الله و اقرار به وحدانیت و یگانگی خداوند عالمیان و شهادتین به ائمه چهارده معصوم علیه السلام .
علیهذا! توفیقات ربانی شامل من عاصی رمضانعلی رباطی گردیده و بدون هیچگونه اجبار و اکراهی بنا را به وصیت گذاشتم …
از کلیه بازماندگان و بستگانم … عفو و مغفرت می طلبم و برای آنان از خداوند منان صبر و اجر عظیم مسئلت می نمایم و از آنها می خواهم در سوگ من گریه و زاری ننمایند تا قلب دشمن شاد شود و راه مرا ادامه دهند و رهبر اسلام را تنها نگذارند .
این راه ، راهی است که تمام انبیاء و اولیاء خدا پیموده اند و رزمندگان این عصر را ، هزار و چهارصد سال پیش پیغمبر اکرم (ص) آرزوی ملاقات می کرد و از اینها تجلیل به عمل می آورد .
خدایا! جندالله را با رهبری حجه الله در لشگر روح الله بر سپاه عدوالله با همت حزب الله پیروز بفرما .
و من الله التوفیق
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته …
14/7/65
… پدرجان ، پدرعزیزم ! حال که پدرجان با اجازه شما ، به فرمان امام امت به ندای هل من ناصر ینصرنی او برای چندمین بار می خواهم جواب مثبت بدهم و بگویم لبیک ای نایب امام زمان (ع) و به سوی جبهه های جنگ علیه کافران بروم و همین نامه … تقدیم مادرم باشد که اگر وجود ناقابل من نتوانست برای اسلام کاری بکند این وصیتنامه و این کلمه ناقابلم سرمشق و عبرتی برای دیگران باشد .
پدر و مادرجان ! اگر من به درجه رفیع شهادت نائل شدم برایم گریه و زاری نکنید و افتخار کنید که توانستید جوانی را در راه اسلام و قرآن فدا کنید . از خداوند بخواهید که مرا جزو شهدی صحرای کربلا قرار دهد چون خود شاهد است که من هدفی جز اسلام و قرآن نداشتم و این تصمیم را دارم که تا زنده هستم سرباز و پاسدار جانباز باشم و تا آخرین قطره خونم از هدفم حمایت کنم ، شاید خداوند از روی رحمت بیکرانش گناهان گذشته مرا عفو کند .
