وصیتنامۀ شمارۀ 1
این وصیتنامه را به نام الله آغاز می کنم . هدف من از جبهه آمدن این است که حفظ اسلام و قرآن است و از خداوند تبارک و تعالی می خواهم که هر چه زودتر رزمندگان اسلام به پیروزی برسند و پیام من به مردم غیور اسلام این است که به گفته های امام عزیز لبیک گویند و نگذارند که خون این عزیزان پایمال شود و مشت محکمی به دهان ابر قدرت ها و جنایتکاران آمریکا و اسرائیل و صدام و صدامیان بکوبند و من از شما می خواهم که اگر نتوانستم که به زیارت کربلا بروم از شما می خواهم که به جای این بندۀ حقیر زیارت کنید .
و از شما می خواهم که هر وقت به سر مزار من آمدید به یاد سر بریدۀ ابا عبدالله الحسین (ع) گریه کنید و هر وقت که به سر مزار من آ مدید به جای گریه با شادی و یک جعبه شیرینی بیایید و به مردم بدهید که آنها هم تشویق شوند و نگذارید که برای من گریه کنند … به امید پیروزی رزمندگان اسلا بر کفر جهانی . خداوند به تمامی شما خانواده های شهدا صبر و اجر عنایت بفرماید .
خداحافظ حسین عربخانی 31/5/65
وصیتنامۀ شماره 2
… و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
همانا انسان با این دنیای پر فریب و نیرنگ وداع خواهد گفت و خوشا به حال خواهران و برادرانی که زینب گونه در ستیزند و حسین گونه شهید شدند .
ای گشایش بخش دل های پر غم و اندوه و ای پناه بی پناهان و ای فریادرس مظلومان جهان ! من بندۀ ناپاک توأم و با روحی خجل به درگاهت آمده ام و از تو شفاعت می خواهم . پروردگار ! من بارها به جبهه که دانشگاه انسان سازی است آمده ام و گویا آمدنم خالصانه و برای تو بوده و تو را سپاس می گویم که این بار توبه ام را پذیرفتی و این بار را خالصانه به خاطر اجرای امر تو به جبهه آمدم و تو را سپاس می گویم که این قدر رحیمی و بخشنده .
حسین (ع) ، ای سالار شهید ! خیلی دوست داشتم که در این دنیا به زیارت قبر شش گوشه ات بیایم ولی خدا خواست که با او بروم و ان شاءالله در آن دنیا اگر مورد شفاعت خدا واقع شدم ، ان شاء الله روی ماهت را زیارت خواهم کرد .
مهدی جان ! خیلی آرزو داشتم روی ماهت را ببینم و امیدوارم در لحظات آخر عمرم روی ماهت را ببینم . آقا جان ! میان من و خدا شفیع باش .
مادرم ! از زحماتی که برایم در زمان کودکی و جوانی کشیده اید سپاسگزاری می کنم و اگر مورد قبول و شفاعت درگاه حق تعالی واقع شدم اولین کسی که شفاعت کنم مادرم خواهد بود . مادرم ! برادر و خواهرانم را نیز تشویق کن تا در مسیر حق تعالی قدم گذارند و امام را دعا کنند و من از برادرم می خواهم که اگر من به درجۀ رفیع شهادت نائل آمدم اسلحه ام را از زمین بر دارد و راه پدرم و مرا ادامه دهد …
اگر خواستید برای من گریه کنید به یاد علی اکبر امام حسین (ع) گریه کنید . در پایان اگر در حین عملیات صورتم بر اثر ترکش خمپاره از بین نرفت سرم را بالا نگهدارید و اگر چشمانم بسته بود باز کنید و به مردم نشان دهید که منافقان بفهمند که من این راه را با چشمانی باز انتخاب کرده و با چشمانی باز به شهادت رسیدم و اگر دست هایم قطع نشد ، دست هایم را به مردم نشان دهید که مردم بفهمند که هیچ چیز از این دنیا با خود نمی برم و تنها چیزی که انسان با خود به آن دنیا حمل می کند ایمان و تقوی است که روحی است و مادّی نیست … والسلام
پیام من به مردم غیور اسلام این است که به گفته های امام عزیز لبیک گویند و نگذارند که خون این عزیزان پایمال شود و مشت محکمی به دهان ابر قدرت ها و جنایتکاران آمریکا و اسرائیل و صدام و صدامیان بکوبند و من از شما می خواهم که اگر نتوانستم که به زیارت کربلا بروم از شما می خواهم که به جای این بندۀ حقیر زیارت کنید .
و از شما می خواهم که هر وقت به سر مزار من آمدید به یاد سر بریدۀ ابا عبدالله الحسین (ع) گریه کنید و هر وقت که به سر مزار من آ مدید به جای گریه با شادی و یک جعبه شیرینی بیایید و به مردم بدهید که آنها هم تشویق شوند و نگذارید که برای من گریه کنند … خداوند به تمامی شما
خانواده های شهدا صبر و اجر عنایت بفرماید .
حسین (ع) ، ای سالار شهید ! خیلی دوست داشتم که در این دنیا به زیارت قبر شش گوشه ات بیایم ولی خدا خواست که با او بروم و ان شاءالله در آن دنیا اگر مورد شفاعت خدا واقع شدم ، ان شاء الله روی ماهت را زیارت خواهم کرد .
مهدی جان ! خیلی آرزو داشتم روی ماهت را ببینم و امیدوارم در لحظات آخر عمرم روی ماهت را ببینم . آقا جان ! میان من و خدا شفیع باش .
ای گشایش بخش دل های پر غم و اندوه و ای پناه بی پناهان و ای فریادرس مظلومان جهان ! من بندۀ ناپاک توأم و با روحی خجل به درگاهت آمده ام و از تو شفاعت می خواهم . پروردگار ! من بارها به جبهه که دانشگاه انسان سازی است آمده ام و گویا آمدنم خالصانه و برای تو بوده و تو را سپاس می گویم که این بار توبه ام را پذیرفتی و این بار را خالصانه به خاطر اجرای امر تو به جبهه آمدم و تو را سپاس می گویم که این قدر رحیمی و بخشنده .
مادرم ! از زحماتی که برایم در زمان کودکی و جوانی کشیده اید سپاسگزاری می کنم و اگر مورد قبول و شفاعت درگاه حق تعالی واقع شدم اولین کسی که شفاعت کنم مادرم خواهد بود . مادرم ! برادر و خواهرانم را نیز تشویق کن تا در مسیر حق تعالی قدم گذارند و امام را دعا کنند و من از برادرم می خواهم که اگر من به درجۀ رفیع شهادت نائل آمدم اسلحه ام را از زمین بر دارد و راه پدرم و مرا ادامه دهد .
