شهید حسین زارعی

در دهمین روز از اولین ماه سال 1350 در روستای محمد آباد از روستاهای بخش زبرخان کودکی دیده به جهان گشود که نامش را حسین گذاشتند تا همچون مولایش از اسلام و دین خدا دفاع کند . به خاطر علاقه اش به تحصیل راهی مدرسه شد و توانست تا کلاس سوم راهنمایی در مدرسه باغشن تحصیلاتش را ادامه دهد . کودکی آرام و خجالتی بود ولی در عین حال تعصبی خاص نسبت به قرآن وائمه اطهار داشت .اگر بزرگتری به ایشان حرف نادرست می زد جواب نمی داد و فقط در خلوت گریه می کرد و می گفت :راضیم به رضای خدا . در مراسم دعای توسل که توسط بچه های  روستا و مخصوصاً اعضای بسج برگزار می شد شرکت فعال داشت . در اکثر مراسمات وراهپیمایی هایی که به مناسبتهای مختلف برگزار می شد شرکت می کرد . به عنوان خادم از عزاداران امام حسین (ع) پذیرایی می کرد . روزی که می خواست به جبهه برود از مادرش خواست لباسهای نو و تمیزش را به او بدهد و کسی را باخبر نکند که  اومی خواهد به جبهه برود .  مادرش می گفت :«زمانی که به مرخصی آمده بود ناراحت بوده وگریه می کرده و می گفته: من گنهکارم وگرنه باید شهید می شدم .» سرانجام در سال 1367 در ماووت به آرزویش رسید و جام شهادت را نوشید . درتوصیه هایش به خواهرانش گفته  بود :«بعد از شهادت من گریه نکنید و سعی کنید اخلاق ورفتارتان بیشتر  به فاطمه زهرا(س)نزدیک شود.