شهید هوشنگ نیکزاد

شهید هوشنگ نیکزاد در یکی از روزهای شهریور ماه سال ۱۳۴۵ در شهر مقدس مشهد دیده به جهان گشود. پس از گذشت چند ماه همراه خانواده به قدمگاه نقل مکان کردند و ایشان توانست دوران با نشاط کودکی اش را در این شهر سپری نماید وی اولین فرزند خانواده نیکزاد بود و از خصوصیات اخلاقی ویژه ای برخوردار بود. به طوری که او را از دیگر همسالانش متمایز می نمود. به عنوان مثال از همان کودکی خیلی دوست داشت با مسایل دینی و شرعی آشنا گردد به همین خاطر با علاقه ای که از خود نشان داد و همچنین کمک والدین خیلی زود توانست نسبت به خیلی از آن ها آگاهی پیدا کند از همان سنین به نماز خواندن و قرائت قرآن نیز بسیار علاقه مند بود. همین امر باعث می شد در مساجد حضور یابد و در برپایی نماز به صورت جماعت اهتمام ورزد.

هنوز هم هرگاه در میان اعضای خانواده و دوستان و آشنایان صحبت از این شهید گرامی به میان می آید اولین صفاتی که پیش چشم همگان نقش می بندد ساده زیستی، صداقت دوستی و مهربانی ایشان است.

شهید هوشنگ نیکزاد به پدر و مادر خود بسیار احترام می گذاشت و کاملا به رعایت و پاسداشت این مساله معتقد بود و سایر فرزندان خانواده را نیز به نگهداشت این امر سفارش می نمود. ایشان به روابط حسنه اجتماعی پایبند بود و به دیگران احترام می گذاشت و داشتن دوستان بسیاری که مخلصانه اطرافش را در بر گرفته بودند خود دلیلی بود بر صحت این حرف ایشان در کنار پرداختن به امورات معنوی در زمینه تحصیل و دانش اندوزی نیز فردی مستعد و کوشا بود و توانست تا مقطع فوق دیپلم پیش رود. در همین سالها به خاطر عشق و علاقه ای که به خدمت رسانی داشت به استخدام ارتش در آمد و در فراگیری اصول و تاکتیکهای نظامی جهت حفظ و دفاع از میهن و سرزمین مادری خود بسیار جدیت نشان داد.

سرانجام ستوان یکم شهید هوشنگ نیکزاد پس از سال ها خدمت صادقانه در ارتش مقتدر جمهوری اسلامی حین رفتن به ماموریت در تاریخ ۲۳٫۱۲٫۱۳۷۵ بر اثر سقوط هواپیمای 130c در کوه های بینالود، برای همیشه با عالم خاک وداع گفت و به جمع شهدای عالی مقام راه اسلام پیوست.