مهدی امیر کاظمی در اول بهمن ماه سال ۱۳۴۴ در روستای جوین از توابع شهرستان سبزوار دیده به جهان گشود و در خانواده ای متدین پرورش یافت.
وی پس از طی موفقیت آمیز دوران تحصیلات ابتدایی به دلیل انتقال شغلی پدرش که کارمند راه آهن بود ، به نیشابور آمد و ضمن اقامت در این شهرستان ، ادامه تحصیلات خود را در رشته مکانیک هنرستان ، دکتر علی شریعتی نیشابور پی گرفت. مهدی ، از همان آغاز انقلاب همراه پدر بزرگوارش که رئیس انجمن اسلامی کارکنان راه آهن بود ، راه مبارزه با رژیم ستمشاهی را برگزید. شرکت فعالانه در تظاهرات و نیز نگهبانی دادنهای مداوم در کوچه و محلات نیشابور از جمله دلمشغولی های آن شهید بود از سجایای اخلاقی آن شهید پوشیدن لباس ساده، تمیز و مرتب ، رعایت انضباط در امور ، کمک به دیگران و نیز اشتیاق عمیق او به شهادت را که همواره از آن به عنوان یک «هنر» یاد می کرد، می توان برشمرد مهدی پس از پیروزی انقلاب در بسیج مستضعفین مشغول خدمت شد و از بدو شروع جنگ تحمیلی نیز با لبیک گفتن به ندای امام خمینی (ره) داوطلبانه عازم جبهه شد در مرداد ماه سال ۱۳۶۱ و زمانی که مهدی در کردستان بی سیم چی بود ، فرمانده او ، ضمن دادن خبر شهادت پدرش به وی، از او خواست که به نیشابور مراجعت نموده و در مراسم پدر شرکت کند. اما مهدی در عین تأثر شدید ، پاسخ داده بود، رفتن من به مرخصی، مستلزم این است که همه رمزهای بی سیم عوض شود و این ممکن است در عملیاتی که پیش رو داریم وقفه یا خلل ایجاد کند، بنابراین ترجیح می دهم که بمانم و به جای شرکت در مراسم پدرم راه او را ادامه بدهم شهید مهدی امیر کاظمی به رغم استعدادی که در تحصیل داشت، در شرایط روز کشور، درس و کسب علم را اولویت دوم زندگی خود تلقی میکرد و از همین رو وقتی هم که در دانشگاه فنی مهندسی تبریز در رشته مکانیک پذیرفته شد مرتباً از جبهه سخن به میان میآورد و از مسؤولین دانشگاه تقاضای حداقل شش ماه حضور در جبهه را مینمود اما آنان به دلیل مهارت و استعدادی که در وی سراغ داشتند از وی خواستند تا خدمت خود به رزمندگان را در کارخانه اسلحه سازی الحدید ادامه دهد و او پذیرفت . او سرانجام در همین کارخانه و زمانی که همراه با جمعی دیگر از همسنگرانش به ساخت مهمات مشغول بودند ، هدف بمب افکنهای صدام جنایتکار قرار گرفته و با ۲۱ تن دیگر از یارانش به درجه شهادت نایل آمدند.
پیکر پاک آن دلاور شهید در شهر شهید پرور نیشابور با شکوه فراوان تشییع و در گلزار شهدای بهشت فضل . در جوار مزار پدر شهیدش به خاک سپرده شد.
وصیتنامه شماره 1
ولاتحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بلی احیاء عند ربهم یرزقون
کسانی را که در راه خدا کشته می شوند مرده نپندارید
بلکه آنان زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند
برادران وخواهران ! سلام عیکم . و سلام و درود به رهبر کبیر انقلا ب و رهبر تمامی مستضعفین جهان و سلام درود به مردم شهید پرورر و سلام درود به تمامی خانواده های شهید داده وداغدیده .
از این که وقت خود را صرف گوش دادن می کنید خیلی ممنونم . من می خواهم چند کلمه ای به پدر و مادرانی که فرزند از دست داده اند یا خواهرانی که برادر از دست داده اند سخن بگویم . می خواهم بگویم ای پدر و مادر و خواهر! شما نباید هیچگونه ناراحتی به خود راه بدهید زیرا کسانی که در این راه می روند راه خود را شناخته اند و هیچ موقع کورکورانه پیش نمی روند .
کسانی که دراین راه می روند که با امام زمانشان ملاقات و دیدار کرده باشند و به نظر من به همین دلیل است که هر موقع یک نفر جانش را می دهد 36 میلیون نفر جایش را می گیرند .
شماها این را بدانید که صدام و صدامیان هیچ موقع قادر مبارزه کردن با این ها را ندارند و نخواهند داشت . به گفته امام عزیزمان چاره غیر از خودکشی و فرار ندارد .
با تقدیم احترام – مهدی امیرکاظمی
وصیتنامه شماره 2
درود سلام برمهدی موعود ، امام زمان ارواح له الفداء و درود سلام بر سید نورانی ، پیرجماران ، ناخدای کشتی انقلاب اسلامی ، امام خمینی ، این رهبر عظیم الشأن که امتی را از جهل و نادانی نجات داده و به سوی نور هدایت کرد و درود سلام بر امت شهید پرور ایران قسمتی از وصیتنامه خود را برای خانواده و همشهریانم می نویسم .
ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل اللاه امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان نکنید کسانی که درراه خدا کشته شده اند مردگانند
بلکه آنان زنده اند و نزد خدای خودشان روزی می خورند .
اول از همه مادرم می خواهم پس از شهادت من هیچگونه ناراحتی نکنید و خوشحال باشید که فرزندت در راه خدا رفته نه در راه شرک و تو ای مادرم ! با گریه نکردنت و سکوت خود سیلی محکمی براین منافقان کوردل و از خدا بی خبر بزن و از برادرانم می خواهم که در راه حق کوشش کنید و لحظه ای از کارهایی که درراه خدا انجام می دهید دریغ نورزید .
و از شماها می خواهم که خدای ناکرده چنین فکری به سرتان نزند که بگویید با شهید شدن پدرم و برادرم دین خود را نسبت به اسلام انجام داده ایم و سهم ما تمام شد . خیر! تا آخرین لحظه عمرتان به امام و اسلام کمک کنید که همین کارها به درد آخرت می خورد .
و از خواهرانم می خواهم شما که روحیه تان قوی است به مادر رویه بیشتربدهید و هرگز از یاد خدا غافل مباشید … و به مجالس روضه خوانی بروید …
و از همشهریان عزیزم می خواهم که همانطور که تاکنون جبهه ها را پر کرده اند بعد از این هم بیشتر به جبهه بروید و هر پرچمی که از دست پرتوان رزمنده ای می افتد ، دیگری آن را بردارد .
و از همشهریان عزیزم می خواهم که تا آخرین لحظه خونتان پشتیبان امام و ولایت فقیه باشید زیرا انقلابی به پیروزی نمی رسد مگر در کنار آن روحانیت باشد و تا کنون هم مشاهده کرده ایم که کشورهای زیادی تاکنون انقلاب کرده اند ولی چون رهبری نداشته اند پیروز نشده اند و از زیر یوغ استعماری در رفته و به زیر یوغ استعمارگر دیگری رفته .
و از پدران و مادرانی که فرزند از دست داده اند و خواهرانی که برای از دست داده اند و یتیمانین که پدر از دست داده اند ! نگران نباشید چون شهیدان شما در راه خدا رفته اند و در آن دنیا از نعمت های الهی روزی می خورند و نگران نباشند چون برادران رزمنده تان تقاص خون شهیدان را از بعثی ها گرفته اند و
می گیرند و اگر هم کسی از ما شهید شود ، هزاران نفر برمی خیزند و راهش را ادامه می دهند و صدام عفلقی تاب مقاومت را با این ها ندارد و باید یا فرار کند یا خودکشی کند .
و از آشنایان و قومان و همشهریان و هرکسی که مرا می شناسد می خواهم که بدی های مرا زیر پایشان بگذارند و مرا مورد عفو خود قرار دهند تا مورد غضب خداوند قرار نگیرم و در آخر از دعا به جان امام و برای پیروزی رزمندگان اسلام فراموش نکنید .
به امید پیروزی تمام مسلمین جهان برمستکبرین
