شهید رحمت اله رحمانی

…آنگاه که قنداقه اش را به دست پدر دادند تا برای نخستین بار گوشهایش را به زمزمه اذان و اقامه آشنا و روحش را متبرک سازد پدر در وجود فرزند خصوصیتی را حس کرد که  اورا واداشت تا نامش را رحمت خدا بگذارد .تمام فرزندها و بلکه تمامی موجودات رحمت خدایند؛ ولی برخی از کودکان «دیگر»ند . اگر راهی وجود داشت که آدمی می توانست زندگی «شهدای فی سبیل الله »را از بدو تولد به مطالعه دقیق بنشیند ،آنوقت مفهوم «دیگر» ها ملموس تر و روشنتر احساس می شد . خانواده او کانون تذهیب وتدین بود و پدر همواره بر این تلاش بود تا پایاپای تأمین معیشت وی، روحش را نیز با شهد گوارای معرفت شیرین و جانش را ازجام شناخت سیراب سازد؛  در دامن چنین کانونی بود که رحمت اله عاشورایی شد. انقلاب برای او نقطه عطف و کلاس آزمونی بود که در آن دانسته هایی را که از مکتب پدر  و دامان مطهر مادر آموخته بود در عمل امتحان دهد و چه خوب هم پس داد این امتحان را . عشقش به شخصیت والای ائمه اطهار(ع) از یکسو و وقار و طمأنینه ای که در ذات خود داشت از سوی دیگر ،از اوشخصیتی ساخته بود که همسن و سالانش را به شدت تحت تأثیر قرار می داد. در دوران پر تنش و پرطپش انقلاب، رفتار خردمندانه رحمت اله از او برای یاران همسن خود فرمانده گونه ای ساخته بود، که حرفش برای یاران حجت بود.دبستان پسرانه خروسفلی پذیرای رحمت اله بود تا او را از ظلمت جهالت برهاند . با آغاز جنگ تحمیلی نام رحمت اله از نخستین نامهایی بود که در دفتر بسیج جهت آموزش ثبت شد . اما علیرغم سپری نمودن دوران فشرده وطاقت فرسای آموزش هر بار نامش از لیست اعزامی ها بدلیل خردی سن و سال حذف شد. تاآنکه سرانجام طی مراحل مختلف توانست صلاحیت خودرا بعنوان یک رزمنده به مسئولین پایگاه بنماید . در اولین اعزام به جبهه آبادان (جزیره مینو) عزیمت کرد؛ نخستین اعزامی که آخرین اعزام او نیز بود.  او نه تنها دهان متجاوزانی  را که برای بلع خوزستان باز شده بود سوزانید ،بلکه روانشان را نیز سوخت …. همانگونه که دل یاران را از داغ خویش !

عرق پیشانی با مهرآشنایش، باخاک میدان رزم در هم آمیخته بود و از آن دو«ملات عشق»آفریده  بود و معمار آفرینش مهیا بود تا با این ملات ، عمارت دیگری از اعجاز خلقت خود را فرا روی فرشتگان خویش به ناز پی ریزد . ترکش خمپاره های دشمن با هدف پیشانی شهید بر جبینش نشست ورحمت اله نیز رفت تا با کاکلی سرخ بر شاخه ای از طوبای سترگ رحمانی بنشیند و تن سپرده به نسیم جنت نعیم از جام جمال رحیم سیراب شود .