شهید حسین معاشری

به نام خدا و به نام یگانه منجی عالم بشریت امام زمان(عج) .

باری سلام من به مادرم و به فرزندان و امیدوارم مؤید بوده باشید . مادر جان ! از روزی که من از خواب غفلت بیدار شدم فهمیدم کسی که بگوید لا اله الا الله تنها شهادتین گفتن به زبان نیست . باید به وظایفی که اسلام بر دوش تک تک ما نهاده است آن وظایف را عملی کنیم .

آیا چطور ، طوری که حسین(ع) ، حسین پسر فاطمه(س) برای اسلام عزیز و برای احیاء نمودن دین جدش رسول الله(ص) از جان گذشت ، از زن و فرزند گذشت ، جوانانش را در راه خدا هدیه نمود ، زنان و فرزندان بی سرپرستش را به اسارت داد پس من پیرو این حسین(ع) هستم ، من فرزند انقلابم ، من فرزند اسلام هستم ، ماردم ! پس من فرزند تو نیم ، من امانتی بودم ، خدا مرا به تو داد و اینک که صلاحیت به دست خداست که صلاح دانست و آن امانتش را از تو گرفت .

پس مادرم ! اگر چه تن پاره پارة من ، بدن در خون تپیدة من در پیش چشمانت مجسّم است ، برای من گریه نکن ، برای علی اکبر حسین(ع) گریه کن . برای آن کس گریه کن که روز عاشورا یکّه و تنها در میان گودی قتلگاه تکیه بر نیزة تنهاش کرده بود می فرمود : هل من ناصر ینصرنی آیا کیست که مرا یاری کند . کسی که جواب پسر فاطمه(س) را نداد . برای او گریه کن نه برای من .

والسلام من اتبع الهدی

وصیتنامة عمومی . وصیتنامه را می توانند در مسجد جامع بخوانند …