شهید احمد حاج نقی

احمد حاج نقی در خانواده ای متدین و مذهبی دیده به جهان گشود. در سن ۶ سالگی وارد دبستان قائم گردید و پس از سپری کردن دوران ابتدایی ، تحصیلات دوره راهنمایی را در مدرسه ابوریحان نیشابور ادامه داد.

احمد در سال ۱۳۵۹ بدون اطلاع والدین خود عزم هجرت به جبهه های نور علیه ظلمت نمود. او در آن هنگام ۱۶ سال بیشتر نداشت ، وی پس از انجام مأموریت به نیشابور بازگشت و تحصیلات خود را پی گرفت، اما پس از مدتی دل بی  شکیبش با یاد یاران همدل و همسنگرش به سوی جبههها پرکشید و خود او نیز به دنبال دل شیفته اش ، به ارتفاعات کردستان پرواز کرد چند ماهی بیش از حضور احمد در کردستان نمی گذشت که خبر بیماری مادر مهربانش ، دلش را هوایی خانه کرد. دلاور، به عیادت مادر شتافت و کمر به خدمت آن جانمایه محبت و ایثار بست. دل احمد اما همچنان در آسمان جبهه پر می زد یاران احمد حاج نقی میگویند و خویش را متعلق به این دنیا نمی دانست و مدام تکرار می کرد که ما رفتنی هستیم و باید هرچه زودتر برویم، این اعزامها هم مقدمه ای است برای عادت کردن ما به سفر ابدی  مان » چهل ماه حضور احمد در مناطق مختلف جنگی و شرکت در اغلب ،عملیاتها، از وی چهره ای سرشناس در جبهه  ها ساخته بود، به گونه ای که در اغلب جبهه ها از او به عنوان رزمندهای مقاوم و دلاور یاد میشد .

وی در سال ۱۳۶۴ ضمن انجام عملیات میمک ، از ناحیه بازوی راست مورد اصابت شدید ترکش خمپاره قرار گرفت، اما پس از بهبودی مجدداً به جبهه عزیمت کرد احمد که آموخته بود چگونه از کمترین فرصتها ، بیشترین بهره ها را ببرد . در آخرین مرخصی کوتاهی که به زادگاه خویش داشت، در کنکور سراسری شرکت کرد و به پشتوانه علاقه ای که به شعر و شاعری داشت. در رشته ادبیات مرکز تربیت معلم رجایی تربت حیدریه پذیرفته شد. وی چند صباحی نیز به تحصیل  در این رشته پرداخت، اما این بار نیز دوری از جبهه را دوام نیاورد در سال ۱۳۶۵ دشمن بعثی با هجوم به شهر و ارتفاعات  مهران ، آن منطقه را به تصرف خود درآورد ولی دیری نپایید که این منطقه مظلوم ، طی عملیاتی جانانه توسط دلاوران  و رزمندگان کفرستیز اسلام آزاد گردید. در این عملیات احمد ، فرماندهی گروهان را بر عهده داشت.

دلاور احمد حاج نقی، سرانجام در مورخ ۱۳۶۵٫۲٫۲۹ که مقارن با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان بود ، هنگام  سرکشی از نیروهای تحت امرش در خطوط مقدم ، مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و جام وصال نوشید  مینای نوشین شهادت بر کام جان آن شاهد میخانه توحید ، گوارا باد !